Problemy skóry stóp

Skóra stóp ze względu na częsty bezpośredni kontakt z otoczeniem, urazy, towarzyszące przewlekłe choroby oraz możliwe pocenie się narażona jest na szereg problemów i chorób dermatologicznych.

SUCHOŚĆ SKÓRY

Przyczyną suchości skóry kończyn dolnych są liczne zaburzenia ze strony pracy układu tętniczego i żylnego wywołane przez choroby układu krwionośnego, cukrzycę, choroby tarczycy i inne choroby układowe. Konsekwencją tego jest uszkodzenie wegetatywnych zakończeń nerwowych gruczołów łojowych, jak również potowych. To sprawia, że zaburzona jest fizjologia poszczególnych warstw skóry, nie otrzymują one odpowiedniej ilości płynów i lipidów. Suchość skóry może dotyczyć wybranych miejsc bądź obejmować całą stopę. Obumarły, suchy naskórek charakteryzuje się żółtym odcieniem, czasami nawet brudnoszarym, może mieć stałą i spójną konsystencję, jak również być bardzo kruchy, łuszczący się i spękany, z czym spotykamy się w zespole pękających pięt. Suchy, łuszczący się naskórek może być powodem powstawania bolesnych odcisków i intensywnie rogowacieć.

Profilaktyka:

• wzmocnienie organizmu poprzez dążenie do poprawy sytuacji immunologicznej organizmu
• stosowanie odpowiednich preparatów pielęgnacyjnych
• zabiegi w gabinecie: odpowiednio do rozpoznania usuwanie odcisków, modzeli
• masaże
• parafina

 

PĘKAJĄCE PIĘTY

Skóra na piętach jest grubsza od skóry pokrywającej inne części ciała. Zbudowana jest z warstw, które nieustannie się złuszczają i odnawiają. Uszkodzony płaszcz lipidowy skóry wiąże się z utratą wilgoci i zmniejszeniem elastyczności skóry. Pojawiają się wtedy pęknięcia na stopach. Towarzyszy temu nadmierne rogowacenie skóry - hiperkeratoza. Pęknięcia wyglądają jak szczeliny zwykle tylko w zrogowaciałej części naskórka .

Wyróżniamy pęknięcia suche i wilgotne:

• wilgotne pęknięcia powstają wskutek maceracji naskórka wywołanej nadmiernym poceniem stóp
• suche pęknięcia powstają poprzez zmniejszenie bądź zaburzenie wydzielania łoju lub potu

Bywa również, że pęknięcia i szczeliny są bardzo głębokie i sięgają aż do skóry właściwej. Wtedy pięty bolą przy każdym kroku, krwawią, a nawet może sączyć się z nich ropa. Pękające pięty to łatwy cel dla wirusów i bakterii. Przez poranioną skórę patogeny bez trudu wnikają do organizmu, co może skutkować zakażeniem i poważnymi kłopotami zdrowotnymi. Warto zasięgnąć pomocy w gabinecie podologicznym.

ZAPOBIEGANIE

• prawidłowa pielęgnacja stóp i odpowiednio dobrane preparaty
• unikanie zbyt intensywnego usuwania naskórka
• redukcja nadwagi
• noszenie odpowiedniego obuwia

 

LECZENIE

• prawidłowe usuwanie nadmiernego naskórka i opracowanie go
• nałożenie opatrunku okluzyjnego z maścią
• odciążenia

Terapia czasami jest długotrwała i wymaga kilku wizyt, ale przynosi zadowalające efekty i polepszenie stanu naskórka.

 

NADPOTLIWOŚĆ

Nadpotliwość stóp to nie tylko problem estetyczny, ale przede wszystkim medyczny i psychologiczny. Stanowi około 2-3% wszystkich rozpoznań lekarskich. Nadpotliwość stóp może stanowić objaw wielu chorób, najczęściej o podłożu endokrynologicznym (zaburzenia hormonalne, nadczynność tarczycy, choroby przysadki) i neurologicznym. Pojawia się również po zastosowaniu niektórych leków (np. antydepresyjnych) oraz używek (kawa, alkohol). Nieleczona nadpotliwość stóp prowadzi do maceracji naskórka, a wilgotne środowisko sprzyja powstawaniu infekcji grzybiczych i bakteryjnych. Do powikłań można zaliczyć potówki - rozsiane wykwity skórne w postaci czerwonych krostek lub małych pęcherzyków.

Przy nadmiernej potliwości bardzo ważna jest odpowiednia pielęgnacja. W przypadku zmęczonych i spoconych po całym dniu stóp nieoceniona może okazać się kąpiel stóp z dodatkiem olejku sosny górskiej, kory wierzby, rozmarynu, olejku z drzewa herbacianego i szałwii, które działają odświeżająco i ściągająco, jak i również antybakteryjnie. Możemy używać odświeżającego sprayu i pudru, dostępne są również kremy antybakteryjne i dezodorujące do stóp do codziennego stosowania. Skarpetki bardzo często należy zmieniać, używać wyłącznie bawełnianych, z jonami srebra, można kupić również skarpety ze specjalnych włókien węglowych, które pochłaniają przykry zapach.

Wypróbować można również wkładki z trawy morskiej lub ziół, które neutralizują zapach potu. W gabinecie podologicznym usuwamy nadmiernie rogowaciejący naskórek, zalecamy serie zabiegów z jontoforezą wodną, doradzamy środki do stosowania na skórze i do obuwia. Podczas kuracji zaleca się dezynfekcję obuwia. 

LECZENIE:

Do nieinwazyjnych metod leczenia należy jontoforeza. W zabiegu wykorzystuje się pole elektryczne, za pomocą którego do tkanek wprowadzane są jony. Stosuje się również toksynę botulinową - leki antycholinergiczne.

BRODAWKI WIRUSOWE

Na stopach występują dwa rodzaje brodawek, które różnią się wywołującym je patogenem i obrazem klinicznym:

• myrmecia: głębokie, nieliczne i bolesne
• mozaikowe:powierzchowne i liczne

Brodawki myrmecia wywołane są przez HPV 1, a zakażenie dotyczy głównie dzieci i młodzieży. Objawiają się bólem przy chodzeniu, co ma związek z głębokim wnikaniem zakażenia aż do skóry właściwej. Często mylone są z odciskami. Brodawki mozaikowe wywołuje wirus HPV 2, są to zmiany bardziej rozległe i powierzchowne, niedające dolegliwości bólowych. Obserwuje się skupienie wielu brodawek na niewielkiej powierzchni. Często dotyczą osób z obniżoną odpornością.

Jest to infekcja długotrwała. Sposób pozbycia się brodawki uzależniony jest od wielu czynników, tj. miejsca występowania, rozległości oraz rodzaju, a także wieku chorego i stanu jego odporności. Zazwyczaj stosuje się leczenie miejscowe i odpowiednią pielęgnację specjalistycznymi preparatami bądź poprzez zastosowanie krioterapii. Podczas kuracji zaleca się dezynfekcję obuwia.

Czas terapii w przypadku leczenia kurzajek jest bardzo różny i indywidualny dla każdego pacjenta. Wynosi od kilku do nawet kilkunastu wizyt. Najszybciej leczy się brodawki u dzieci.

 

Brodawki najczęściej pojawiają się przy:

• osłabieniu systemu odpornościowego organizmu, które sprzyja zagnieżdżaniu się wirusa HPV - np. obciążeniach psychicznych, zbyt dużym wysiłku fizycznym, ciąży, ciężkich operacjach, schorzeniach układowych, zaburzeniach metabolizmu, zaburzeniach hormonalnych, chronicznych stanach zapalnych, zaburzeniach w układzie krwionośnym czy nadmiernej potliwości, przy skaleczeniach, otarciach lub pęknięciach, które również mogą przyczyniać się powstania odpowiednich warunków do infekcji spowodowanej wirusem HPV.

 

GRZYBICA STÓP

Grzybicę stóp wywołują grzyby - dermatofity, najczęściej Trichophyton rubrum i Trichphyton mantagrophytes.

Jest to choroba zaraźliwa, a nieleczona atakuje całe rodziny i może przyczyniać się do powstawania innych chorób np.na tle alergicznym. Najczęściej do zakażeń dochodzi na basenach, pod prysznicami  w hotelach, internatach, sanatoriach, zwłaszcza jeżeli podłogi w tych miejscach są drewniane. Czynnikiem sprzyjającym jest obuwie wykonane ze sztucznego tworzywa, które nasila pocenie się stóp oraz powoduje macerację naskórka, co z kolei zwiększa ryzyko zakażenia.

Zwykle zmiany grzybicze umiejscawiają się początkowo w przestrzeniach miedzypalcowych, a nieleczona grzybica atakuje grzbiet i podeszwę stopy, a kolejno atakuje paznokcie stóp.

Postacie grzybicy:

• międzypalcowa - zmiany związane z zaczerwienieniem i świądem, złuszczanie, maceracja i tworzenie się pęcherzyków układających się w zlewne ogniska z nasilonym wysiękiem
• złuszczająca - zajmuje cała powierzchnię podeszwową i boczne części stopy, powoduje złuszczanie, nadmierne rogowacenie, pogłębienie linii skórnych, popękania i rozpadliny
• potnicowa - zajmuje śródstopie, a nawet całe stopy; dominują zmiany pęcherzowe i delikatne złuszczanie.

Obecnie, gdy dostępne są nowoczesne i wysoce skuteczne leki do stosowania miejscowego i ogólnego, grzybica stała się chorobą całkowicie uleczalną.

Zabiegi w gabinecie podologicznym mogą rozpocząć się po wyleczeniu grzybicy. Podczas kuracji zaleca się dezynfekcję obuwia.

Wskazane są masaże stóp olejkami o działaniu przeciwgrzybicznym i przeciwbakteryjnym, np. olejkiem z drzewa herbacianego, lawendowym, rozmarynowym, melisowym. Działanie ściągające i odkażające ma jontoforeza wykonana 1% siarczanem miedzi.

ŁUSZCZYCA

Łuszczyca jest jedną z najczęstszych chorób skóry, która dotyka ponad 3% populacji. Na ciele tworzy się warstwa martwych komórek w postaci twardych łusek. Charakterystycznym objawem łuszczycy są owalne bądź okrągłe, czerwonobrunatne lub zaróżowione płaskie grudki o wyrazistych brzegach i zróżnicowanej wielkości, pokryte srebrzystą lub srebrzystoszarą nawarstwiającą się łuską, powstała w wyniku zrogowacenia ognisk chorobowych. Zmiany mają czasem tendencje do zlewania się. Łuszczycą nie można się zarazić!

Istnieje wiele rodzajów łuszczycy:

• zwyczajna (pospolita)
• krostowa
• stawów
• uogólniona

Objawy łuszczycy mają najpierw łagodny przebieg, a leczenie rozpoczyna się od pielęgnacji skóry, ale w niektórych przypadkach może być trudna do leczenia i należy wprowadzić środki o wysokim stężeniu składników aktywnych oraz leki i fototerapie.

Należy unikać:

• uszkodzeń skóry, które mogą powodować ogniska łuszczycowe tworzące się w miejscach urazów
• stresu i niepokoju
• infekcji, np. anginy 
• niektórych leków przeciwzapalnych i niesteroidowch
• nadmiernej ekspozycji na działanie promieni słonecznych
• spożywania ostrych przypraw, słodyczy i alkoholu
• palenia papierosów

W gabinecie  podologicznym prawidłowe oczyszczanie skóry gwarantuje bardziej efektywne wchłanianie i działanie później stosowanych leków i preparatów.